ادبی

سلیمانی به دیدار خدا رفت
به دیدارخدا بی ادعا رفت
ندای وادخلی را گفت لیبک
شهادت را پذیرف و رها رفت
دراهکی

تمام مملکت غرق عزا شد
به هر جا خیمه ماتم به پاشد
در اندوه و غم سر دار دلها
زمین و آسمان ماتم سرا شد
دراهکی

سلیمانی یگانه مرد حق بود
به جسم هر مسلمانی رمق بود
اگر در راه دین و میهن خود
شهادت شد نصیبش، مستحق بود
دراهکی

زمستان حوادث بار دیگر
گل ابن باغ خوشبو کرد  پرپر
وطن  شد داغدار لاله هایش
خزان شد گلبنان سبز کشور 

مویه ای برای جان باختگان هواپیمای اوکراینی 
دراهکی

سلیمانی پناه مملکت بود 
به شام تیره ماه مملکت بود
به میهن عشق می ورزید سردار
نگهبان و نگاه مملکت بود

دراهکی

شروع تازه ای را امتحان.کن
به کام خود خوشی های جهان کن
رها کن غصه ،از میخانه ی عشق
شراب زندگی را نوش جان کن
دراهکی

برای دشمان کابوس شب بود
همیشه دشمن از، او در تعب بود
سلیمانی که شد سردار دلها
نه حزبی و نه هم قدرت طلب بود
دراهکی

خدا  را  آشکارا  دید سردار
گل سرخ شهادت چید سردار
دو دستی در بغل کل وطن داشت
به میهن عشق میورزید سردار

دراهکی

بهار و صبح و باران دوست دارم
هوای کوهساران دوست دارم
همه سنگر نشینان گل سرخ 
یکایک پاسداران دوست دارم
دراهکی

صداقت ، بردباری، عشق و،ایمان 
نهادینه است در، آیینه ی جان
به حاجی زاده سردار سر افراز
به خود میبالد ایرانی و ایران
دراهکی

همه بود و نبودم درد دارد
سراپای وجودم درد دارد
چنان می سوزم از دست غم خود 
که حتی بوی دودم درد دارد
دراهکی

سه شنبه صبح بارانی سرت سبز
زمین تا آسمان دور و برت سبز
نگاه و زندگی و  شعر نابت
اتاق و میز کار و دفترت سبز

دراهکی